تاثیر پایداری اجتماعی بر ارتقا فضای شهری (نمونه موردی مراکز محله شهر جدید بهارستان)

فضای شهری به عنوان مکان شکل گرفتن زندگی اجتماعی در شهر جایگاه ویژه ای را در ادبیات طراحی شهری دارا می باشد. یک فضای شهری مناسب تا حد زیادی تامین کننده تعاملات اجتماعی و موجب کاهش انواع آسیب ها و معضلات اجتماعی است.جامعه شهری ما تحت تاثیر روندها و سیاست های دهه های اخیر دچار تحولات گسترده ای شده است، اما شواهد به گونه ای است که نشان از حرکت شهرها به سمت ناپایداری اجتماعی دارد. فقدان الگوی نظام مند در تبیین وضع موجود جوامع شهری کشور و نیز عدم تبیین شاخص های مطلوب پایداری اجتماعی و به ویژه شاخص های ذهنی در برابر شاخص های عینی، در این آشفتگی نقش عمده ای داشت هاند، یکی از خصوصیات محله های پایدار و سالم ایجاد یک ساختار کالبدی مناسب برای جبران خلأ روابط اجتماعی فرهنگی و شک لگیری حرکت در کالبد شهر و اجزای آن است. طرح ریزی مرکز محله های اختصاصی درشهر جدید بهارستان الگویی است که توسط طرح جامع این نو شهر به ازمون گذاشته شده و به فرصتی نیاز است که با رعایت شاخصهای ذهنی و کالبدی مناسب به محله های پایدار تبدیل شود. حال این سوال مطرح است که با اتخاذ چه تمهیداتی می توان یک فضای شهری مناسب در شهر جدید بهارستان ایجاد نمود که علاوه بر دارابودن خصوصیات کالبدی، ادراکی و عملکردی مناسب، بتواند از نظر اجتماعی نیز پاسخگو بوده و یک محیط پایدار را جهت حیات شهر در راستای بهبود کیفیت فضاهای عمومی در محدوه تضمین نماید، این مقاله از روش تحلیلی ابتدا به بررسی تحقیقات صورت گرفته در زمینه تعریف پایداری اجتماعی، مفاهیم آن و ویژگیهای محله پایدار می پردازد. نتیجه این تحقیق ارائه کننده تدابیر طراحی متناسب با مفاهیم مطرح شده در طول تحقیق است که لزوم سنجش آنها با توجه به شرایط فیزیکی -اجتماعی، اقتصادی هر محله، در راستای دستیابی به پایداری اجتماعی ، در مراکز محله شهر جدید بهارستان ضروری میباشد.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، پایداری اجتماعی ، ، پایداری محله ، مرکز محلات بهارستان