تاثیر مدیریت مصرف آب در پایداری معماری بافت سنتی مناطق کویری

معماران ایران به دلیل موقعیت های خاص جغرافیایی واقلیمی بادرنظر گرفتن عواملی ازقبیل اقتصاد عدم وابستگی توانسته اند بابه کاربردن اصول کارکردی اصول معماری بومی خویش و بهره گیری ازانرژیهای طبیعی مانند باد آب و خورشید به مدیریت درمصرف انرژی دست یابند عواملی ازقبیل کمبود رودخانه ها و چشمه های اب و پایین بودن سطح آب های زیر زمینی و وجود حرارت زیاد و خشک بودن محیط درکویر باعث ارزش آب شده است معماران ایرانی باشناخت کامل ازاصول معماری بومی به بناهای نگهداری توزیع مصرف آب با خصوصیات ویژه خلق کرده اند روش این پژوهش مبتنی برمطالعات کتابخانه ای است ورویکردی توصیفی دارد نتایج بدست آمده ازاین پژوهش به درک اهمیت نقش عناصردرنگهداری توزیع و مصرف آب دربافت سنتی مناطق کویری به بررسی معماری هرکدام ازاین عناصر پرداخته شده است ازنتایج حاصله دراین پژوهش میتوان به بهره گیری ازاین عناصر معماری پایدار که نه تنها ضایعه و تخریبی را به محیط وبستر خود تحمیل نمی کند بلکه بگونه ای بسیارشگفت انگیز بامحیط سازگاری دارد و کاربرد این راهکارها درمعماری شهرهای کویری نه تنها گام بزرگی درراستای توسعه پایدر است بلکه تاحدزیادی هویت ازدست رفته این شهرها را نیز به آن ها بازمیگرداند

کلیدواژه ها:

آب ، معماری پایدار ، معماری بافت سنتی