جایگاه نیروگاههای آبی در استراتژی توسعه کشور

نیروگاه های آبی، سازه های عظیم و پیچیده هستند که در زمانی طولانی و با صرف هزینه های بسیار بنا میشوند. در کنار تولید برق با احداث سدها و ایجاد مخازن تغییرات زیست محیطی و تحولات بسیاری در شرایط زندگی و توسعه اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی منطقه اجرای طرح پدید می آید. درکشورهایی نظیر ایران که از کمبود منابع سرمایه گذاری رنج می برد و ظرفیتهای شناخته و ناشناخته بسیاری جهت احداث نیروگاه های آبی در اختیار دارد، استراتژی توسعه نیروگاه های آبی نمی توان فارغ از جنبه های دیگر توسعه کشور باشد. تا زمانیکه منبع اصلی سرمایه گذاری در این بخش در اختیار دولت و حکومت مرکزی است و امکان سرمایه گذاری بخش خصوصی بصورت واقعی و موثر فراهم نشده است تداوم سرمایه گذاری در زمان منطقی جهت بالفعل ساختن این ظرفیتها در گروه پیشرفتهای ملموس و همه جانبه در منطقه اجرای طرح می باشد. طرح های سد و نیروگاه کرخه و سد و نیروگاه کارون 3 که هزینه اجرای ان به ترتیب در حدود 400 و 650 میلیارد تومان برآورد می شود مثالهای روشنی در این بحث می باشند. دریاچه های جدید، توسعه فعالیتهای کشاورزی، دامداری، گردشگری، جابجایی و اسکان مجدد روستاهای منطقه اجرای طرح ، افزایش اشتغال صنعتی و خدماتی در دوره اجرای طرح و ایجاد فرصت جهت کسب مهارتهای مختلف و همچنین افزایش اشتغال کشاورزی، دامداری، خدماتی و صنعتی پس از شروع بهره برداری از نتایج مستقیم و غیر مستقیم این دو طرح می باشد. اگر این فرصتها در جهت تغییر سیمای منطقه طرح و توسعه همه جانبه مورد توجه قرار نگیرد. تداوم سرمایه گذاری در نیروگاه های آیب با محدودیتهای زیادی مواجه خواهند شد، حال آنکه اگر احداث یک نیروگاه آبی مترادف با ارمغان توسعه و پیشرفت برای هر منطقه باشد به جهت گیری مناسب در تخصیص منابع محدود خواهد انجامید.

کلیدواژه ها:

نیروگاه های آبی ، استراتژی توسعه ، توسعه منطقه ای