اصالت صلح در سیاست خارجی دولت اسلامی از دیدگاه فقه سیاسی

صلح و جنگ در سیاست خارجی دولت اسلامی و حتی سایر دولتها دو وضعیت کاملاً متمایز از همدیگرهستند که هر کدام از قواعد خاصی پیروی نموده و آثار خاصی نیز بر آنها مترتب است. نظر و توجه به تاریخبشریت این نکته را آشکار مینماید که پیشینه صلح و جنگ به آغاز این تاریخ برمیگردد. دول و حاکمان اسلامی نیز در تعامل با حکومتهای سایر ادیان روابط سیاسی برقرار کرده و در هر دو وضعیت ارتباطات دیپلماتیکداشتهاند. در این مقاله دو دیدگاه مهم در خصوص این سؤال که آیا در روابط سیاسی دولتهای اسلامی با سایر دول اصل اولیه جنگ است یا صلح، مورد بررسی قرارمی گردد.پس از ارزیابی و تقابل این دو دیدگاه که اولی قائل به اصالت جنگ و دومی معتقد به اصالت صلح است، قول قوی و قابل دفاع دیدگاه اصالت انتخاب شده است، که براساس آن حالت اصلی و اولیه در روابط بین دولت اسلامی با سایرین صلح است و جنگ عارض بر آن است.

کلیدواژه ها:

اسلام ، صلح ، جنگ ، فقه سیاسی ، روابط سیاسی ، دول اسلامی