مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی واستثنایی شهر زنجان

هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی شهر زنجان در سال تحصیلی 87-86 بود. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای و خوشه ای انجام شد. نمونه ها شامل 305 نفر آموزگار مدارس عادی( 120 مرد و 185 زن) و 74 نفر آموزگارمدارس استثنایی( 34 مرد و 40 زن) بودند که به آزمون رضایت شغلی مینه سوتا MSQ (ویس، 1967) وآزمون SCL-90-R (دراگوتیس، 1976) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروههای مستقل،همبستگی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج آماری نشان داد که آموزگاران مدارس استثنایی هم از نظر رضایت شغلی وهم از نظر سلامت روانی در دو بعد افکار پارانوئیدی و حساسیت بین فردی نسبت به آموزگاران مدارس عادی در سطح پایین تری قرار داشتند. آموزگاران زن مدارس عادی نسبت به آموزگاران مرد مدارس استثنایی در ابعاد حساسیت بین فردی ، افکار پارانوئیدی و خصومت از سلامت بالایی برخوردار بودند

کلیدواژه ها:

استثنایی ، آموزگار ، رضایت شغلی ، سلامت روانی ، عادی