رابطه اضطراب وجودی و سبکهای دفاعی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اضطراب وجودی و عوامل آن(بی هدف بودن کارها، بی ارزش بودن معنای زندگی، ناتوانی در متقاعدسازی دیگران، بیعلاقگی به انجام کارها، و عدم احساس مسئولیت نسبت به دیگران) با سه سبک دفاعی رشدیافته، رشدنایافته و روانرنجور بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه خوارزمی (93-92) بودند که 100 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند . از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس اضطراب وجودی گود (EAS) و مقیاس مکانیسمهای دفاعی DMQ_40 را تکمیل کنند. برای تحلیل داده ها از روشهای آماری میانگین، حداکثر مقدار، حداقل مقدار، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان داد که میان اضطراب وجودی و عوامل بی هدف بودن کارها، بی ارزش بودن معنای زندگی، ناتوانی در متقاعدسازی دیگران و عدم احساس مسئولیت نسبت به دیگران با سبک رشدنایافته رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. اضطراب وجودی و دو عامل بیارزش بودن معنای زندگی و ناتوانی در متقاعدسازی دیگران نیز با سبک روانرنجور رابطه مثبت و معنادار داشتند. نمره کلی اضطراب وجودی با سبک رشدیافته رابطه معناداری نداشت و تنها بین عامل بیعلاقگی به انجام کارها و این سبک دفاعی ارتباطی معنادار و مثبت مشاهده شد. اضطراب وجودی، سبکهای دفاعی رشدنایافته و روانرنجور را پیشبینی میکردند، در حالیکه هیچ کدام از عوامل آن اینگونه عمل نمیکردند.

کلیدواژه ها:

اضطراب وجودی ، سبکهای دفاعی