رابطه نگرش فرزند والدی با سازگاری دانش آموزان دوره اول متوسطه

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه نگرش فرزندان نسبت به پدر و مادر با سازگاری دانش آموزان دوره اول متوسطه(دوره راهنمایی) انجام شد. نمونه پژوهش شامل 331 دانش آموز ( 171 پسر و 160 دختر)از دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر پارسآباد بود که به وسیله نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نسبتی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مقیاس نگرش به پدر (CAF) و مادر (CAM) و پرسشنامه سازگاری (AISS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات روش همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و آزمون t برای گروه های مستقل به کار رفت. همچنین نتایج بیانگر آن است که نگرش به پدر و مادر با سازگاری کل و مؤلفه های آن (آموزشی، اجتماعی و عاطفی) در سطح (0/0001) همبستگی مثبت دارند. تحلیل رگرسیون مشخص نمود که در نگرش به پدر فقط مؤلفه سازگاری عاطفی و در نگرش به مادر هر سه مؤلفه (سازگاری آموزشی، اجتماعی و عاطفی)توانایی پیش بینی سازگاری را دارند. آزمون t برای گروه های مستقل نشان داد که بین سازگاری دختران و پسران تفاوت معنی دار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

نگرش به پدر و مادر ، سازگاری کل ، سازگاری آموزشی ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری عاطفی