برنامه ریزی درسی مدرسه –محور راهبردی برای تمرکز زدایی از نظام برنامه ریزی درسی

مقاله حاضر به بررسی نقش برنامه ریزی درسی- محور در تمرکز زدایی از نظام برنامه ریزی درسی می پردازد.تمرکززدایی از نظام برنامه ریزی درسی ، از مهمترین مسایل تعلیم و تربیت در عصر حاضر است که در نظام تعلیم و تربیت ایران نیز در این زمینه دیدگاه های متفاوتی وجود دارد.عده ای نظام برنامه ریزی درسی متمرکز را پاسخگوی نیازهای در حال تغییر نمی دانند و به کاستی ها و ناکامی های آن ارشاره می کنند و گروهی دیگر ، از نظام برنامه ریزی درسی متمرکز در تدوین برنامه های درسی حمایت می کنند .ایده ی برنامه ریزی درسی مدرسه –محور بر این پایه استوار است ، که بهترین مکان برای طراحی برنامه درسی در آن جایی است ، که معلم و شاگرد در تعامل با یکدیگر هستند.اتخاذ سیاست مدرسه –محوری باعث می شود جایگاه تصمیم گیری از یک الگوی مستبد ، بوروکراتیک و متمرکز به یک روش دموکراتیک و غیر متمرکز عملیاتی تغییر یابد و به واسطه ی تمرکز زدایی و واگذاری اختیار به مدرسه ، همکاری بین والدین و مدرسه بیشتر می شود و هم محیط خانه برای یادگیری بهبود می یابد و مسئولیت پذیری به دلیل ارتقای عملکرد کیفی معلمان و کارکنان مدرسه ، افزایش می یابد. بر خلاف برنامه ی درسی مرسوم و متمرکز ، که معلم را مجری صرف برنامه ی درسی قلمداد می کنند ، معلم در این گونه برنامه ی درسی ، نقش بارزتری نسیت به برنامه های درسی سنتی دارد.همچنین ، دانش آموزان احساس می کنند کهیادگیری با نیازهای آنان بیشتر مرتبط است و برنامه ی درسی ارتباط نزدیک دارند، تلفیق می کند .در این مقاله ، برنامه ریزی درسی مدرسه –محور ، به عنوان راهبردی برای تمرکز زدایی از نظام برنامه ریزی درسی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، برنامه ریزی درسی –محور ، تصمیم گیری ، تمرکززدایی ، مدرسه –محوری