تحلیل و بررسی عناصر نمادین طبیعت در اشعار شفیعی کدکنی (م.سرشک) با تکیه بر مجموعه شعر آیینه ای برای صدها

نماد که گاه با واژه های رمز و نشانه هم معنا دانسته شده به مفهومی ورای آن چه آشکار بیان می کند، اشاره دارد و جنبه هایی از تجربه ها، افکار و احساسات آدمی را بازتاب می دهد شکل گیری نمادها همیشه روندی آگاهانه نیست بلکه بسیاری از اوقات از دل ناخودآگاه تولید و بیرون داده می شود، جایی که نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت و باور آدمی ایفا می کند. نماد حکایت از ناگفته ها می کند و همواره مفهوم و مقصودی ورای آن به چشم می خورد. هنر به طور کلی و ادبیات و شعر به طور ویژه، بستر مناسبی برای به کاربردن نماد است زیرا که شعر و ادبیات همواره از آغاز بیان گر درون و احساس بشر بوده است.

کلیدواژه ها:

شفیعی کدکنی ، نماد ، عناصر طبیعی ، باران ، باد