سنجش سطوح توسعه یافتگی استان تهران در دو بازه زمانی با نگاهی ویژه به آینده

این تحقیق با استفاده از تکنیک طبقه بندی تاکسونومی عددی جهت تحلیل سلسله مراتب خدمات و امکانات شهری با نگاهی به آینده در استان تهران صورت گرفته است. هدف از این پژوهش پی بردن به فواصل طبقاتی شهرستان های استان تهران در زمان حاضر ارائه راهکار برای کم کردن فاصله طبقاتی و نیل به توسعه پایدار با نگاهی به آینده در استان می باشد. این پزوهش ابتدا در سال 1390 و با استفاده از 67 شاخص آموزشی ، جمعیتی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادیف بهداشت-درمان، زیربنایی-عمرانی، و جهانگردی انجام شد. سپس برای پی بردن به اینکه آیا در استان پایداری در توسعه وجود داشته است یا خیر بعضی شاخص ها را حذف کرده و رتبه بندی بین شهرستان ها را دوباره بررسی کردیم نتایج نشان داد که رتبه بندی شهرستان های شمیرانات و دماوند تغییر یافته است هرچند شهرها در هر 2 مرحله از لحاظ توسعه یافتگی در یک گروه قرار گرفتند. همچنین این بررسی در سال 80 و 90 به طور جداگانه با 49 شاخص مشابه نیز انجام شد که طی یک مقایسه تطبیقی با سال 1390 نتایج نشان داد که در سال 1390 شهرستان تهران توسعه یافته ، شهرستان شهریار ، ری و شمیرانات نسبتا توسعه یافته و بقیه شهرستان ها از مدار توسعه باز مانده اند در سال 1380 نیز شهرستان تهران توسعه یافته ، سه شهرستان کرج، شهریار و ری نسبتا توسعه یافته و بقیه شهرستان ها از مدار توسعه باز مانده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، درجه توسعه یافتگی ، شاخص های توسعه ، مقایسه تطبیقی ، استان تهران