نقش فضاهای باز در پایداری اجتماعی مجموعه های مسکونی و ارائه مدلی برای فضاهای جمعی مرتفع

مجتمع های مسکونی به دلیل وسعت و جمعیت زیادی که در خود جا میدهند دارای پیچیدگی های فراوان بوده و مطالعات زیادی را میطلبد. با گسترش تقاضا برای مسکن در شهر های بزرگ ساخت این گونه مجتمع ها در شهر هایبزرگ، بدون توجه به ابعاد مختلف آن و صرفا به صورت گسترش کیفی، شدت گرفته است. فضاهای جمعی و پایداری اجتماعی، از مسائلی است که در مجتمع های مسکونی فراموش شده و صرفا فضاهای باقیمانده از سطح مجاز اشغال به آن اختصاص داده میشود. با گسترش بافت بلند مرتبه فضاهای جمعی سطحی دید و منظر مناسب خود را از دست داده است و از طرفی به دلیل گرانی زمین، کارفرمایان تمایلی به اختصاص زمین به این فضا هاندارند. در این پژوهش تلاش شده است با روش توصیفی و مطالعات کتابخانه ای با برسی مبانی نظری مرتبط نقش این فضاها در پایداری اجتماعی ساکنین مورد تحلیل قرار گرفته و مدلی مناسب برای ادغام فضاهای جمعی در داخل برج های مسکونی ارائه و مزایا و معایب آن برسی گردد.

کلیدواژه ها:

مجتمع های مسکونی ، فضاهای جمعی ، پایداری اجتماعی ، مهتابی