تعامل معماری و محیط در خلق فضاهای واسطه آموزش کودکان

آموزش در دوران کودکی اهمیت فراوانی در شکل گیری شخصیت فردی ، اجتماعی و ادراکی افراد دارد. اما در سنین مختلف ازدوران رشد، امکان و توانایی های ادراکی و آموزشی خاصی می تواند تکامل و تبلور اساسی و تاثیرگذار پیدا نماید. در واقع این نیاز هایآموزشی همواره از یک جنس نبوده و نیازمند ابزار ها و روشمندی هایی خاص و در نهایت فضاهایی کاربردی و معنایی خاصی جهت تحققرویدادها و انجام فعالیت ها در آنها دارد. به علاوه نگاهی اجمالی به نظام آموزشی در ایران و البته نظام ساختار مراکز آموزشی حاکی از نادیده گرفته شدن نیازهای آموزشی و تکاملی کودکان به خصوص در زمینه فعالیت های اجتماعی، بروز خلاقیت ، فعالیت های تجربی واکتشافی است. اهمیت توجه به ابعاد مختلف توانایی ها و پتانسیل های یادگیری علی رقم پرورش جامعه ای پویا و سالم و توانمند در همهابعاد اجتماعی ، اقتصادی و فردی، به دلیل آنکه کلیه این تجارب در قالب مادی و معنوی شکل دهنده به فرهنگ هر جامعه ای است. لذا با شناخت این نیاز های آموزشی و با توجه یه تغییر شدید تعدادکودکان در گروه های سنی مختلف به دلیل تراکم ها مختلف نسل ها، مرکزی مشترک میان واحدهای آموزشی در یک محدوده مکانی مانند منطقه شهری را می توان پیشنهاد کرد که در قالب مرکز واسطه هاو مکمل های آموزشی، سعی در پاسخگویی به مولفه های خاص آموزش و اکتشاف در سنین مختلف داشته باشد و با تولید فضاهایی متنوع در راستای ساختار کالبدی، اجتماعی و فرهنگی و در ارتباط با محیط و با بهره گیری از بستر های اجتماعی و طبیعی موجود زمینه تکامل و پرورش رشد فکری کودکان را فراهم نموده ، تا با تربیت نسلی با مهارت های اجتماعی و تعاملگری هر چه بیشتر با جامعه ، دارای توانمندی های ذهنی و روانی و در نهایت اندیشه ای پویا و خلاق برای ورود به اجتماع زمینه سازی گردد و بسترهای جامعه ای پایدار را فرهم نماید

کلیدواژه ها:

معماری ، آموزش ، کودک ، فرهنگ ، فضا ، واسطه