روانشناسی فضا و معماری در رفتار کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

این مقاله به تاثیر فضای معماری با نگرش روانشناسی محیط بر رفتار کودکان با اختلال تارسایی توجه/بیش فعالی ADHD/ADD می پردازد. در این پژوهش توصیفی تحلیلی با استفاده از شیوه میدانی به مشاهده دو نمونه بیمارستان در ایران، با روش پیمایشی به بررسی دو نمونه فضایی مشابه خارجی و با کمک مصاحبه از خبرگان مبحث روانشناسی کودکان به شیوه گلوله برفی صورت گرفته است، در نهایت با استفاده از روش همبستگی به رابطه مطلوب میان فضای معماری و رفتار کودکان ADHD/ADD پرداخته شده است. این بررسی ها نشان داده است که در راستای افزایش میزان توجه در یادگیری و کنترل فعالیت این کودکان، روانشناسی و معماری در تعامل دوسویه قرار گیرند. این اهداف با در نظر گرفتن عناصر تاثیرگذار محیطی بر رفتار این کودکان شکل گرفته است. مقاله برآنستکه از روابط روانشناسی معماری و رفتارشناسی این کودکان، در جهت بهبود رفتار و زندگی این گروه از جامعه گام نهاده باشد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی فضا و معماری ، تعامل معماری و روانشناسی ، کودک بیش فعال