بررسی پایداری عملکرد دانه در ارقام و لاین های گندم نان در شمال ایران

به منظور تعیین پایداری عملکرد دانه در گندم، تعداد 21 رقم و لاین امید بخش گندم طی آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در دو ایستگاه تحقیقات کشاورزی بایع کلا نکاء و قراخیل قائم شهر در استان مازندران طی 3 سال زراعی (90-87) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب حاکی از معنی دار بودن اثر سال، مکان، ژنوتیپ و اثرات متقابل آن ها در سطح احتمال 1% بود، بنابراین برای تعیین لاینهای برتر و پایدار، تجزیه پایداری عملکرد دانه انجام شد. ژنوتیپهای شماره 10 با (0/62) و 2 با (0/63) کمترین واریانس محیطی رومر را داشتند و در زمره ژنوتیپهای پایدار محسوب گردیدند. در روش ضرییب تغییرات محیطی فرانسیس و کاننبرگ ژنوتیپ های شماره 10 با (14/05) و 6 با (16/26) دارای کمترین مقدار و پایدارترین ژنوتیپ ها بودند. بر اساس آماره اکووالانس ریک ژنوتیپ های شماره 14 با (0/11) و 7 با (0/12) کمترین مقادیر و پایدارترین ژنوتیپ ها شناخته شدند. بر اساس نتایج بدست آمده از واریانس پایداری شوکلا ژنوتیپ های شماره 14 با (0/01) و 7 با (0/02) کمترین مقادیر و بعنوان پایدارترین ژنوتیپ ها معرفی شدند.

کلیدواژه ها:

اثر متقابل ، پایداری ، عملکرد ، گندم ، واریانس