بررسی شاخصهای تحمل به خشکی در ژنوتیپهای گندم بهاره در مازندران

ا 51 ژنوتیپ گندم بهاره با 3 رقم شاهد در دو تیمار خشکی با ظرفیتهای آب مزرعه 50% ((E1) و 70% (E2) به همراه محیط نرمال 100% (E3) در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل با طرح آگمنت در سال زراعی 92-1391 ارزیابی گردید. برای واکنش ژنوتیپها به خشکی از 5 شاخص تحمل به خشکی (STI)، تحمل (TOL)، حساسیت (SSI)، میانگین عملکرد (MP ) و میانگین هندسی عملکرد (GMP ) استفاده شد. همه این شاخصها در شرایط خشکی، رگرسیونهای خطی متفاوتی را حاصل نمودند. تجزیه واریانس میان شاخصها نشان داد که ژنوتیپها تنوع ژنتیکی وسیعی در همه شرایط را دارا بودند. در ماتریس همبستگی، عملکرد در شرایط نرمال در همه شاخصها معنیدار گردید اما در شرایط خشکی، 2 شاخص STI و GMP توانستند روابط نزدیکی را با عملکرد از خود نشان دهند. ماتریس همبستگی نشان داد که در شرایط نرمال عملکرد با شاخصهای میانگینهای تولید، تولید هندسی، تحمل به تنش، تحمل و حساسیت به تنش و در شرایط خشکی با شاخصهای تحمل به تنش، میانگین تولید هندسی و تولید معنیدار شد که ژنوتیپهایی با شاخصهای تحمل به تنش و میانگین تولید بالاتر مدنظر قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

ژنوتیپهای گندم ، آگمنت ، شاخصهای خشکی ، ماتریس همبستگی