ریاضت اقتصادی در راستای اقتصاد مقاومتی دوبازوی محرک در اقتصاد ایران

اقتصاد مقاومتی، تلاش برای کنترل و بی اثر کردن تحریم ها علیه یک منطقه یا کشور تحریم شده می باشد. د ر واقع نوعی ضرورت مقاومت برای خنثی نمودن تهدیدها و تبدیل آن به فرصتی مناسب و رسیدن به نقاط قوت ملی به حساب می آید. اقتصاد مقاومتی در شرایط آرمانی می تواند بحران های ناشی از تحریم ها را رفع نماید. قطعاً باور و مشارکت همگانی و اعمال مدیریت های عقلایی و مدبرانه پیش شرط و الزام چنین موضوعی است. اقتصاد مقاومتی کاهش وابستگی ها و تأکید روی مزیت های تولید داخل، بهره وری سرمایه های انسانی و تلاش برای خوداتکایی است. صد البته منظور از اقتصاد مقاومتی واقعی، یک اقتصاد مقاومتی فعال و پویاست نه یک اقتصاد منفعل و بسته، چنان که مقاومت برای دفع موانع پیشرفت و کوشش در مسیر حرکت و پیشرفت تعریف می شود. البته در این میان با نگاهی ویژه به اقتصاد ایران در طول سالهای گذشته در می یابیم که تحریم ها تنها عامل منفی تأثیر گذار بر اقتصاد ن می باشد. بلکه بخش های دیگری نظیر عدم اجرای صحیح قانون هدفمندی یارانه ها به عنوان نوعی خدمات عمومی د ولت باعث ایجاد و کسری بودجه و همچنین صرف ناصحیح منابع ملی و طبیعی می باشد. جهت جلوگیری از این عوامل، نوعی ریاضت اقتصادی نیز می بایست همزمان با اقتصاد مقاومتی مدنظر سیاست گذاران اقتصادی کشور قرار گیرد. اینکه بر اقتصاد و شرایط بحران زده اشت ریاضت و سختی تحمیل شود، در ظاهر اصلاً کار خوشایندی به نظر نمی رسد اما، می تواند به بازیابی دراز مدت اقتصاد کمک کند. بنابراین اقتصاد ایران ناچار است در دراز مدت به سیاست های ریاضتی روی بیاورد.