طراحی داخلی با هدف روانشناختی محیط

بخش اعظم عمر ما در فضاهای داخلی بناها سپری می شود. این فضاها محیطی را ایجاد می کنند که پاسخ گوی نیازهای اساسی ما نظیر نیاز به سرپناه بوده و بسیاری از فعالیت های ما در آن صورت می گیرد. از طرفی آنچه به یک بنا روح می بخشد ، فضای داخلی آن است. بنابراین می توان گفت کیفیت فضای داخلی از یک طرف تأثیرمستقیمی بر نحوه انجام فعالیت های ما در آن دارد و از طرف دیگر نگرش، احوال و شخصیت ما را تحت تأثیر قرار می دهد. بر این اساس، هدف طراحی داخلی، بهبود عملکرد فیزیکی و روانی فضا با هدف ارتقای کیفیت زندگی در آن است. معماران و طراحان شهری امروزه توجه ویژه ای به شناخت روان شناسانه رفتارهای انسان دارند زیرا این گونهرفتارها با محیط کالبدی ارتباط تنگاتنگی دارد. آنچه روان شناسی محیطی را از سایر شاخه های روان شناسی مجزا می سازد همانا بررسی ارتباط رفتارهای متکی بر روان انسان و محیطی کالبدی است لذا توجه طراحان به بررسی روان شناختی فضاهای طراحی شده، پیوندی نا گسستنی ما بین روان شناسان محیطی و آنها ایجاد کرده است .روش مطالعاتی در این مقاله توصیفی – تحلیلی می باشد که ماهیت محیط و مولفه های آن مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به این که روانشناختی محیط ، روانشناسی انسان و محیط پیرامونش می باشد ، بر لزوم توجه به رابطه اشیا با اشیا ، اشیا با انسان و انسان با انسان در طراحی داخلی تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

طراحی داخلی ، روانشناختی محیط ، انسان ، کیفیت فضا