نقش مدیریت زمان بر بهبود وضعیت اجرا و اثر بخشی فرآیند مدیریت استراتژیک

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نقش مدیریت زمان برفرآیند مدیریت استراتژیک می باشد. در این راستا، ابتدا وضعیت اجرا و اثر بخشی فرآیند مدیریت استراتژیک در شرکت برق مورد ارزیابی قرار گرفته و در نهایت رابطه بین زمان صرف شده برای اقدامات استراتژیک و شاخص TLR بررسی شده است. در این راستا، پنج بعد مورد تاکید نورتن و کاپلان در پیاده سازی استراتژی ها شناسایی و مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق، از روش تحقیق آمیخته استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را دست اندرکاران مدیریت استراتژیک در شرکت برق مورد مطالعه (اعضای منتخب کمیته کام شامل : معاونین، مدیران و کارشناسان خبره) تشکیل می دهند. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که به طور کلی، هم وضعیت اجرای مدیریت استراتژیک و هم میزان اثر بخشی آن از دید افراد یاد شده نسبتاً مطلوب می باشد. البته لازم به ذکر است که وضعیت اثر بخشی تمامی ابعاد پنجگانه یاد شده به مراتب ضعیفتر از وضعیت اجرای آن ها می باشد. علاوه بر این، نتایج حاصل از اولیت بندی ابعاد پنجگانه مدیریت استراتژیک در شرکت برق مورد مطالعه با استفاده از تکنیک تاپسیس نشان داد که از دیدگاه پاسخ دهندگان، وضعیت اجرا و اثر بخشی بعد کار هر روز نسبت به سایر ابعاد از مطلوبیت کمتری برخوردار است. در نهایت، در این تحقیق رابطه بین زمان های صرف شده و شاخص TLR بررسی شد. لازم به ذکر است داده های مربوط به زمان از نرم افزار مدیریت زمان که جهت ثبت زمان های اختصاص داده شده به فعالیت های اصلی شرکت طراحی شده، جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که بین این دو متغیر رابطه ای وجود ندارد. بنابر این می توان گفت که این شرکت در مدیریت زمان به منظور دستیابی به اهداف استراتژیک چندان موفق عمل ننموده است. به منظور بهبود این وضعیت در پایان این مقاله راهکارهایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک ، کارت امتیازی متوازن ، مدیریت زمان