تعیین رتبه استان های کشور در بخش ارتباطات با روش تاکسونومی عددی

تجربه نشان می دهد که در کشورهای در حال توسعه نه تنها تخصیص بهینه منابع صورت نمی گیرد، حتی منابع تخصیص یافته ارتباط چندانی با نیازها و ظرفیت های منطقه نداشته و شکاف و دوگانگی بین مناطق مرتباً افزایش یافته است.بر این اساس هر استان باید از منظر شاخص های توسعه مورد بررسی قرار گیرد تا واقعا معلوم گردد که چه مشکلات و تنگناهایی در منطقه وجود دارد و امکانات بالقوه منطقه از نظر توسعه کدام است؟بی تردید در جهان کنونی، دستیابی به توسعه یافتگی بدون توجه به ارتباطات، موضوعی بسیار دشوار است. حتی در کشورهای پیشرفته، تاکید بر ارتباطات بعنوان یکی از زیرساخت های اساسی پیشرفت و توسعه، از برنامه های مهم در مسیر توسعه است.همچنین، در کشور ما، مسئله فناوری اطلاعات و ارتباطات به گونه ای مورد توجه قرار گرفته است که در سند چشم انداز بیست ساله کشور و برنامه راهبردی توسعه ارتباطات مطرح شده است.در این پژوهش با طرح دو فرضیه، 1- بین استان های کشور نابرابری توسعه در حوزه ارتباطات وجود دارد. 2- وضعیت شاخص های حوزه ارتباطات از سطح مطلوبی برخوردار نمی باشد. با استفاده از 11 شاخص ارتباطات، به تجزیه و تحلیل درجه توسعه یافتگی استان ها در حوزه ارتباطات پرداخته شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که درجه توسعه یافتگی از 0/23 استان تهران(بالاترین درجه) تا 0/97 در استان خراسان جنوبی ( پایین ترین درجه ) در نوسان است. در واقع درجه توسعه یافتگی استان تهران 4/2 برابر درجه توسعه یافتگی استان خراسان جنوبی است. وضعیت اکثر استان ها ازنظر شاخص های ارتباطات نامطلوب است و برای رسیدن به وضعیت مطلوب نیاز به برنامه ریزی و اقدام جدی می باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص های ارتباطات ، رتبه بندی استانهای کشور ، درجه توسعه یافتگی ، تاکسونومی عددی