روابط آشکارونهان شهروطبیعت خسران بی توجهی اکولوژیک درطرح های توسعه شهری

رشد سریع جمعیت جهان که درشروع قرن بیستم یک میلیارد نفر برآورد شده بود، درطول پنجاه سال اول قرن تا سال 1950 5/ 2 برابر شد و در مدت 50 سال دوم قرن بیستم این جمعیت به بیش از 6 میلیارد نفررسید. پیشبینی میشود این رقم در سال 2010 به حدود 000 / 000 / 000 / 7 نفر افزایش یابد. به عبارت دیگر در دوره اخیر بهطور میانگین در هر سیزده سال یک میلیارد نفر به جمعیت کره زمین اضافه شده است. اگر این حقیقت را به آمار اضافه کنیم که در شروع قرن بیستم و دوران حاضر بیش از 50 درصد جمعیت جهان یعنی حدود 5/ 3 میلیارد نفر در نقاط شهری سکونت یافت هاند و بادر نظر گرفتن محدودیت منابع و ذخایر حیاتی و ظرفی تهای محیطزیستی، وضعیت شهرگرایی و شهر نشینی ابعاد قابل تأمل پیدا میک ند. در چنین شرایطی شهر تهران از اینقاعده مستثنی نیست. در سال 1300 ، جمعیت تهران 210/000 نفر و وسعت آن حدود 9000 یکلومتر مربع بود. در حالی که 55 سال بعد این شهر چهار و نیم میلیون نفر را در 227 یکلومتر مربع سامانم یداد 1 . تهران فقط در سه دهه گذشته در هر دهسال یک میلیون نفر افزایش جمعیت داشته و به حدود 8 میلیون نفر در سال 85 و مساحتی بالغ بر 700 یکلومتر مربع رسیده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست شهری ، رویکرد اکولوژی سیمای سرزمین ، اکوسیستم ، توسعه پایدار شهری