بررسی هندسه زهد راستین از منظر امیرالمومنین بر اساس آموزه های نهج البلاغه

زهد از جمله مهمترین عناصر اعتقادی و اخلاقی در آموزه های اسلامی است که در ساحات فردی و اجتماعی موضوعیت دارد.تعاریف و الگوهای متفاوتی از زهد ارائه شده است که ریشه در جهان بینی و نظام غایات مکاتب و نحله های مذهبی، اخلاقی وعرفانی متبوع دارد. الگوی راستین زهد در آموزه های ناب اسلامی تصویر متفاتی از حقیقت زهد به دست می دهد که بابسیاری از الگوهای دیگر از اساس در تعارض است. در این تحقیق که رویکردی توصیفی-تحلیلی داشته و استنادات آن باروش کتابخانه ای تهیه شده است، بر آن بوده ایم تا هندسه تعریف زهد و الگوی وجودی آن را در نهج البلاغه، به عنوان یکی ازمنابع وثیق از معارف و حکمت اسلامی، به بررسی بگذاریم. حاصل پژوهش الگویی منسجم از تعریف و تحلیل زهد درمی رسد و در نتیجه عمق و اعتلای زهد راستین، تا عالی ترین « انقطاع » نهج البلاغه است که در نهایت به عنصر محوریمبادی اعتقادی مکتب اسلام، روشن می گردد؛ در حالی که هرگز به انزوا و رهبانیت محدود نمی شود

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، زهد ، زهد اسلامی ، دنیاگرایی ، انقطاع