بررسی آثار تربیتی سپاسگزاری انسان از دیگران در تعلیم و تربیت اسلامی

سپاسگزاری به معنای حق شناسی، اظهار کردن حق نعمت و قدردانی از خدمات دیگران در تعلیم و تربیت اسلامی به عنوان یکی از اهدافواسطه ای در نظر گرفته شده است چونکه این هدف زمینه را برای وصول به هدف نهایی تعلیم و تربیت اسلامی یعنی قرب الی الله و وصول بهحق و حقیقت فراهم می کند. از همین رو در دین اسلام و اخلاق و تربیت اسلامی این موضوع از اهمیت و منزلت عظیم و ارزشمندی برخورداراست. نوشتار حاضر با روش کتابخانه ای و رویکرد توصیفی، تحلیلی به شناسایی و استنباط آثار تربیتی سپاسگزاری از دیگران پرداخته است. آثارتربیتی سپاسگزاری از دیگران در دو دسته فردی و اجتماعی بررسی و تبیین شده اند. آثار فردی عبارتند از: افزایش شادی، ایجاد، حفظ و تداومدوستی ها، غلبه بر خود محوری، انسان دوستی و توجه به هم نوعان، مثبت اندیشی و امید و آرزو نسبت به آینده. از جمله آثار اجتماعیسپاسگزاری می توان به این موارد اشاره کرد: ترغیب به اعمال نیک و پسندیده، اصلاح روابط اجتماعی و تعاون و همکاری، دست یابی به عدالتاجتماعی، افزایش امنیت اجتماعی، تقویت کمال گرایی و ایجاد شور و نشاط در جامعه و تمییز افراد نیکوکار و پسندیده ازافراد ناپسند وناشایسته

کلیدواژه ها:

سپاسگزاری از دیگران ، آثار تربیتی فردی و اجتماعی ، تعلیم و تربیت اسلامی ، اهداف تربیتی اسلامی ، آداب سپاسگزاری