بررسی راهکارهای ساماندهی و توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی با بهره گیری از روش ANP نمونه موردی: باغ شهر تاریخی تبریز

یکی از زمینه های ناپایداری توسعه شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه گونه ای از سکونت با مشکلات حاد و در حال گسترش فزاینده موسوم به اسکان غیر رسمی، سکونتگاه های خودرو و فاقد مقررات نام برد که نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه در برنامه ریزی های و سیاست تشریک ساعی با ساکنان جهت ساماندهی بافت های نابسمان شهریاست تا بتوان امکان توسعه پایدارشهری را فراهم ساخت که چاره جویی این مسئله به سیاست گذاری واقداماتی نه فقط در سطح محلی آن بلکه در سطح ملی نیاز دارد. شهر تاریخی تبریز با توجه به موقعیت سوق الجیشی و وجود روستاهای متعددپیرامونی و به تبع آن جریان مهاجرت های روستا - شهری، پذیری این قبیل سکونتگاهاست که با مشکلات متعدد اجتماعی ، اقتصادی و کالبدی از جمله فقر مسکن، همجواری با کاربری های ناسازگار، نبود زیرساخت های شهری مناسب و .. روبروست و پژوهش با هدف دستیابی به راهبردی برای ساماندهی و توانمندسازی انجام گرفته است. و پس از وزن دهی و امتیاز دهی معیارها و زیرمعیارها و طرح ماتریس مقایسه دو دویی، در مرحله آخر محلات موردنظر از ماتریس به دست آمده توسط روش ANP رتبه بندیو محدوده و موقعیت قرارگیری آن ها در شهر مشخص گردید. پس از شناسایی این محلات در تجزیه و تحلیل وضع موجود چالش های اساسی اسکان های غیر رسمی در قالب برداشت مستقیم ارائه و در جمع بندینهایی یافته های تحقیق، پیشنهادات و نتیجه گیری بیان گردید.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیر رسمی ، ساماندهی ، توانمندسازی ، مشارکت ، سیاست های مداخله ، روش ANP