مزیت کشت مخلوط زنیان و شنبلیله در سطوح مختلف کود دامی و آرایش کاشت

به منظور مقایسه ترکیب های مختلف کشت مخلوط زنیان و شنبلیله تحت تاثیر سطوح مختلف کود دامی، آزمایشی در سال زراعی 1384 در مشهد به اجرا گذاشته شد. آزمایش به صورت کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل چهار سطح کود دامی (15، 20، 25 و 30 تن در هکتار ) به عنوان فاکتور اصلی و آرایشهای مختلف کشت مخلوط د و گیاه زنیان و شنبلیله در پنج سطح (کشت خالص زنیان و شنبلیله، کشت مخلوط تک ردیفی، دو ردیفی و سه ردیفی زنیان و شنبلیله) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادکه عملکرد دانه هر دو گیاه در کشت خالص بیشتر بود و در بین تیمارهای کشت مخلوط، مخلوط تک ردیفی نسبت به مخلوط های دو ردیفی و سه ردیفی برتری داشت. شاخص برداشت زنیان در کلیه تیمارهای کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص بود. تاثیر کود دامی تنها بر تعداد دانه در غلاف شنبلیله و تعداد چترک در چتر و درصد اسانس زنیان معنی دار شد . بیشترین تعداد دانه در غلاف و تعداد چترک در چتر به ترتیب در سطوح 30 و 15 تن کود در هکتار حاصل شد . درصد اسانس در سطوح بالای کودی ( 25 و 30 تن در هکتار ) در کشت مخلوط، در مقایسه با کشت خالص بیشتر شد . ارزیابی نسبت برابری زمین نشان داد که بیشترین نسبت برابری زمین (1/47) به تیمار کشت مخلوط تک ردیفی و کمترین آن (1/28) به تیمار کشت مخلوط دو ردیفی مربوط بود.

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط ردیفی ، آرایش کاشت ، کود دامی ، زنیان و شنبلیله