نحوه تخصیص سهام شرکتهای دانشگاهی بین مالکین آنها

مؤسسات دانشگاهی و پژوهشی کشور در رویکرد به تجاری سازی نتایج تحقیقات، در ابتدای تجربه تشکیل شرکت های دانشگاهی هستند. تصویب قانون حمایت از شرکت ها و مؤسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات در سال 1389 در مجلس شورای اسلامی و متعاقب آن تصویب آیین نامه های اجرایی آن، فرصت مناسبی را برای تشکیل این شرکتها در مؤسسات دانشگاهی و پژوهشی کشور فراهم ساخته است. اما این مؤسسات نیازمند تکمیل ظرفیت های زیرساختی خود از جمله قوانین و مقررات مورد نیاز برای تشکیل این شرکت ها می باشند. یکی از مهمترین این مقررات، مقررات نحوه تخصیص سهام شرکت های دانشگاهی بین مالکین اصلی آنها است که این مالکین معمولاً مؤسسات دانشگاهی و پژوهشی، اعضای علمی این مؤسسات، سرمایه گذاران و افراد بیرونی هستند. تقسیم سهام بین این شرکاء به نحوی که مورد رضایت همه طرف ها باشد، عملاً می تواند به چالشی برای مسئولین مؤسسات دانشگاهی و پژوهشی در مسیر تشکیل شرکت های دانشگاهی تبدیل شود. این مقاله ابتدا با تحلیل بنیانگذاران و سایر شرکایی که به تدریج و در مسیر رشد شرکت های دانشگاهی به آنها اضافه می شوند، سهامداران این شرکت ها را شناسایی و تعریف می کند. سپس عوامل تأثیرگذار بر میزان سهم هر یک از سهامداران را مورد شناسایی قرار می دهد و در نهایت نحوه تخصیص سهام بین مالکین این شرکت ها را مورد بررسی قرار می دهد. هدف نهایی مقاله به دست دادن چارچوبی از ملاحظات مرتبط با نحوه تخصیص سهام شرکت های دانشگاهی می باشد. برای دست یابی به این هدف، 10 دانشگاه صاحب تجربه و پیشرو در تش یکل شرکت های دانشگاهی درآمریکا و انگلیس و مقررات ذیربط آنها مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

شرکت های دانشگاهی ، تجاری سازی نتایج تحقیقات ، تخصیص سهام شرکتهای دانشگاهی