دیوارهای سبز عنصر طراحی در توسعه معماری پایدار

میل به سوی توسعه همسو با محیط زیست در جهت کاهش تبعات زیست محیطی، پدید آمد، در گونه ای از توسعه که در دراز مدت جوابگوی نیازها باشد و به چرخه ای که وارد آن شده لطمه نزند، استفاده از دیوارهای سبز و اکسیژن ساز است که از جدیدترین راهکارهای توسعه پایدار در جهت بهینه سازی مصرف انرژی است. فناوری نوینی که در خود علاوه بر بهبود راندمان و کارایی انرژی و مژیت های اکولوژیکی، زیبایی بصری نیز دارد و به آرامی در حال تثبیت جایگاه خود بخصوص در کلان شهرهاست، شهرهایی که در آنها امکان توسعه افقی سطوح سبز محدود است، سیستمی پوششی و جاندار با مزایایی تقریباً مشابه بامهای سبز، میتوان مطرح شود. در تحقیق حاضر به بررسی و تأثیرات دیوارهای سبز و اکسیژن ساز بر ساختمانها از نظر بهینه سازی در مصرف انرژی و همچنین به نقش این ن ماها در زیبایی بصری چهره فضاهای شهری در راستای اهداف توسعه پایداری می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، دیوارهای سبز ، طراحی معماری ، طبیعت ، پایداری محیط