بررسی موءلفه های فرهنگی هنری موثر درتعاملات اجتماعی پایدار در فضای سبز

هدف از این تحقیق حاضر ، بررسی و شناخت بافت های آسیب پذیر و ناکار آمد فضای شهری بویژه کلان شهرها ودراین مجال منطقه 11 شهر تهران است که به لحاظ واقع شدن در هسته مرکزی و مضاف برآن آلودگی های زیست محیطی مانند آلودگی هوا و آلاینده های صوتی ، مهاجرت نا متوازن افراد و تراکم بیش ازحد املاک تجاری و اداری و پیامد آن ،رفت و آمد و ترافیک بالا باعث بوجود آمدن محیط ناکار آمد بلکه مضر گردیده است که موجب آثار سو بر محیط و متقابلا برانسان گردیده است . دراین میان به نظر می رسد کهمصرف کالاهای فرهنگی و هنری به سبب عمومیت و قابلیت دسترسی بیشتر از اهمیت خاصی در مطالعه تعاملات اجتماعی و تحولات فرهنگی باشد، ازطریق شناخت تاریخ هویت سرزمین ایران و اشاعه و ترویج و بازشناسی میراث فرهنگی با تاکید بر فضای کالبدی و مفهومی و ادراک هنرهای هفتگانه دربسترتوسعه فضای سبز شهری مورد نظر است پاسخ به نیازهای جمعی انسان و تامین فرصت های لازم درزمینه کسب تجارب اجتماعی ، مستلزم و جود فضا و قرارگاه کالبدی است و فضای فراغتی ظرفیتی عظیم در پاسخ به این جنبه از حیات انسانی درجوامع شهر ی محسوب می شود ، ازدیدگاه اجتماعی - فرهنگی به عنوان «فضاهای عمومی» به عنوان مکان هایی جهت ایجاد و تقویت مناسبات و روابط بیرونی و رویایی اجتماعی در مکان هایی که گروه های مختلف مردم گرد هم جمع می شوند . تعریف می شود ، فضای جمعی از مهم ترین عناصر ساخت فضایشهری است که درادوار مختلف تاریخ یک ملت شکل می گیرد . درواقع فضاهای جمعی با راهبردهای اجتماعی در ارتباط بوده وهمین عامل آن را فراتر از ابعاد فیزیکی - کالبدی به یک پدیده اجتماعی تبدیل کرده است نتایج تحقیق نشان داد باتوجه به فرهنگی بودن محله یک منطقه یازده بواسطه وجود تئاتر شهر و تالار رودکی بهترین گزینه برای بوجود آمدن اهداف چند منظوره ضمن گسترش فضای سبز با ایجاد فضاهای فرهنگی هنری هفت گانه ضمن کاستن و ازبین بردن آثار نامطلوب ذکر شده ، بستری جدید در ترویج میراث فرهنگی وسنتی کشور ایجاد نمائیم .

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، میراث فرهنگی و هنری ، تعاملات اجتماعی ، فضای سبز ، کیفیت زندگی