بررسی غلظت فلزات سنگین در ماهی بیاه در رودخانه کارون، استان خوزستان

این تحقیق به منظور بررسی غلظت فلزات سنگین سرب، جیوه، کادمیم، منگنز، آهن، روی و مس در بافتهای عضله، کبد و آبشش ماهی بیاه در رودخانه کارون در استان خوزستان انجام شد. به این منظور نمونه برداری در زمستان ١٣٨٨ صورت پذیرفت. پس از بیومتری ٧٢ نمونه صید شده، بافتهای عضله، کبد و آبشش جداسازی شدند. آماده سازی و آنالیز نمونه ها طبق روش استانداردMOPPAM صورت گرفت. اندازه گیری غلظت فلزات اندامهای مورد مطالعه توسط روش هضم خشک و با کمک دستگاه جذب اتمی در آزمایشگاه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میانگین غلظت فلزات سنگین در بافت عضله حداقل و در بافت آبشش حداکثر است. در اندامهای مختلف ماهی بیاه غلظت آهن به ترتیب بیشتر از روی، سرب، منگنز، کادمیم، مس و جیوه بود ( 0.05 > P) . بین میزان تجمع فلزات سرب، جیوه، کادمیم، آهن و مس در بافتهای عضله، کبد و آبشش یک رابطه خطی مثبت و معنی دار وجود داشت(P< 0.05 ) روی در عضله و کبد اختلاف معنی داری نداشت، اما در عضله و کبد با آبشش اختلاف معنی داری نشان داد ( 0.05 > P) منگنز در کبد و آبشش اختلاف معنی داری نداشت، اما در کبد و آبشش با عضله، اختلاف معنی دار بود (0.05>P).

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، ماهی بیاه ، کارون ، استان خوزستان