کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی در صنعت گردشگری مناطق ایران (نمونه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

صنعت گردشگری (توریسم) از پر درآمدترین و جذاب ترین بخش های اقتصادی جهان امروز است. اقتصاد تک محصولی ایران و متکی بودن شدید آن به ذخایر پایان پذیر نفت از یک سو و سودآوری اقتصادی بالای صنعت گردشگری در اقتصاد و ایجاد فرصت های شغلی مستقیم و غیرمستقیم از دیگر سو توجه به این صنعت نوپا را در پیش رو قرار می دهد. با این حال رونق فعالیت گردشگری، بدون برنامه ریزی دوراندیشانه و بلندمدت و لحاظ جنبه های مختلف میسر نخواهد بود. در واقع یک مکان یا منطقه که پذیرای گردشگران است، برحسب تصادف و یا شانس موفق نخواهد شد بلکه موفقیت آن در گرو یک سلسله برنامه ریزی های دقیق است که ابعاد و جنبه های مختلف را مورد بررسی قرار دهد. پیچیدگی و درگیر بودن مسائل مختلف، استفاده از ابزارها و تکنیک های مناسبی را طلب می نماید که بتواند تمامی جنبه ها و ابعاد دخیل در این امر را بررسی نماید. در این پژوهش سعی بر این است با ایجاد یک سیستم پشتیبانی تصمیم گیری فضایی که از سیستم های اطلاعات جغرافیایی GIS به عنوان ابزاری برای دستیبابی به یک چهارچوب سیستماتیک و عقلانی برای تبادل نظر، تصمیم گیری و برنامه ریزی در زمینه هایی در بخش توریسم با بهره گیری از دستاوردهای ادبیات علمی و بکارگیری روش های کمی و مدل های کامپیوتری برای تجزیه و تحلیل آمار و اطلاعات توریسم استفاده می شود. بدین ترتیب پژوهشگر ابتدا به بیان امکانات و محدودیت های همه جانبه گردشگری منطقه مورد نظر می پردازد سپس با تبدیل اطلاعات به داده ها و تحلیل و همپوشانی داده ها به ارائه یک طرح گسترش گردشگری می پردازد که در آن مؤلفه های دارای اولویت ملاک عمل قرار می گیرند. روش گردآوری اطلاعات به صورت پیمایشی و نیز اسنادی - کتابخانه ای انجام شده است.