بررسی امکان کشت و استقرار گونه Anthemis chamomile در شرایط مزرعه

روند رو به رشد مصرف گیاهان دارویی به عنوان مواد اولیه تولید داروهای گیاهی بدون توسعه روشهای مناسب کاشت و مدیریت برنامه ریزی صحیح، تخریب طبیعت را در بر خواهد داشت. به منظور توسعه و برنامه ریزی کلان در عرصه کشاورزی هر مجموعه، شناخت بستر تولید کشاورزی آن سرزمین، اساس هر نوع برنامه ریزی و آمایش سرزمین است. تحقیق حاضر به منظور بررسی امکان کشت و استقرار گونه بابونه Anthemis chamomile طی سالهای 91-1390 صورت پذیرفت. عرصه مورد مطالعه در داخل شهر قم و درحاشیه بوستان علوی انتخاب گردید. سپس عملیات تسطیح زمین و کرت بندی به شرح ذیل صورت پذیرفت . به طوریکه در هر کرت تعداد 24 پایه کاشته شد. بذور گونه بابونه در اوایل بهمن ماه در گلخانه و در گلدانهای با قطر 10 سانتی متر کشت و درنیمه اردیبهشت به زمین اصلی منتقل گردید. آبیاری پایه ها به صورت قطره ای و هر 3 تا 5 روز بسته به درجه حرارت هوا و نیز وجین علفهای هرز هر یک ماه یکبار صورت پذیرفت . رشد رویشی گیاه بابونه تا نیمه اردیبهشت ادامه داشت و مرحله گلدهی آن از نیمه اردیبهشت آغاز و تا اواخر تیر ماه به طول انجامید. در اواخر مرداد ماه پس از بذردهی، گیاه کاملا خشک شده و بقایای آن از بین رفت . این در حالی است که در سال دوم بذرهای جمع آوری شده از سال قبل به طور مستقیم در اوایل آبان ماه در زمین اصلی کاشته شد. بذور کاشته شده در زمین اصلی در سال دوم، به صورت 100 درصد سبز شده و در نیمه فروردین به گل رفتند. در سال دوم خاتمه گلدهی پایه ها در اواخر اردیبهشت بود همانند سال قبل بذر دهی گیاه تا اواخر مرداد ماه به طول انجامید. در مجموع چنین می توان نتیجه گیری نمود که کاشت پاییزه بذر گونه بابونه در زمین اصلی علاوه بر کم کردن هزینه کاشت و انتقال گیاه هیچ تاثیری در تعداد پایه های سبز شده نداشته و زمان شروع گلدهی و برداشت را نزدیکتر کرده و در ضمن کاهش چشمگیری در میزان آب مصرفی در مزرعه دارد.

کلیدواژه ها:

کشت و استقرار ، بابونه ، گلدهی ، بذردهی ، قم