ارزیابی فواید تغذیه ای میوهی دو رقم نارنج محلی و خوشهای به منظور حفظ سلامت

تولید میوه با ارزش غذایی بالا به منظور پیشگیری از بیماری ها جایگاه ویژه ای در جوامع پیشرفته دارد. در مقابل در سیستم های «درمانگرایانه» توجه به تولید محصولات کشاورزی ساله موقوی یا هیچ جایگاه برخوردار نیست. میوه نارنج از جمله میوه های مغذی با خواص دارویی، به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی ترکیبات با خاصیت آنتی اکسیدانی در دو بخش پوست وگوشت میوهی دو رقم نارنج کشت شده در شمال ایران انجام گرفت. صفات مورد مطالعه شامل فنل وفلاونوئید کل، کلروفیل a و b کاروتنوئید کل و سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی با روش مهار رادیکالهای DPPH بود. نتایج نشان داد در میزان فنل و فلاونوئید کل پوست، کلروفیل a گوشت، کلروفیل b در دو بخش پوست و گوشت، کاروتنوئید پوست و ظرفیت آنتیاکسیدانی در بخش گوشت با اینکه این دو رقم تفاوت معنی داری با هم نداشتند ولی مقادیر قابل توجه ای از ترکیبات آنتی اکسیدان داشتند. با مقایسه میانگینهای ظرفیت آنتیاکسیدانی پوست و کاروتنوئید گوشت این دو رقم مشاهده شد که نارنج خوشهای به ترتیب با مقادیر 45/33 درصد و 1/84 میلیگرم در گرم بیشتر از نارنج محلی (40 درصد و 1/41 میلی گرم در گرم) بود. میزان فلاونوئید کل گوشت و کلروفیل a پوست نیز درنارنج محلی (0/31 گرم بر گرم و 1/10 میلی گرم در گرم) نسبت به نارنج خوشهای با مقادیر 0/12 گرم بر گرم و 0/94 میلی گرم در گرم غالب بود. در نهایت این دو رقم از نظر ظرفیت و ترکیبات با خاصیت آنتی اکسیدانی مشابه بوده و می توانند به طور یکسان در تغذیه روزانه مورد مصرف قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آنتیاکسیدان ، پوست ، گوشت ، مرکبات