مقایسه اثر بازدارندگی برخی از علفکش های شالیزار بر ارقام محلی و اصلاح شده برنج

مقایسه اثرات بازدارندگی علفکش های تیوبنکارب، بوتاکلر و اکسادیارژیل بر ریشه و ساقه ارقام برنج، در تابستان 1391 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور انجام شد. آزمایش با گیاهچه های 2-1/5 برگی و محیط آگار 0/8 درصد حاوی محلول یوشیدا بر روی ارقام هاشمی و خزر انجام شد. برازش مدل سیگموئیدی لجستیک سه پارامتره نشان داد که بیشترین کاهش ارتفاع ساقه و طول ریشه در هر دو رقم مورد بررسی در تیمار با علفکش تیوبنکارب بود. دز لازم برای 50% کاهش (X0) ارتفاع در تیمار با تیوبنکارب در هر دو رقم بطور معنی داری کمتر از تیمار با علفکش های دیگر بود. مقدار X0 ارتفاع رقم خزر در تیمار با اکسادیارژیل و بوتاکلر به ترتیب حدود 32 و 4 برابر برای رقم هاشمی 37 و 19 برابر تیوبنکارب بود. به عبارت دیگر این ارقام دارای حساسیت بیشتری به علفکش تیوبنکارب بودند. همچنین واکنش ریشه ارقام به علفکش ها مشابه ارتفاع بود، با این تفاوت که بطور کلی تغییرات طول ریشه کمتر بود. X0 طول ریشه رقم خزر در تیمار با علفکش بوتاکلر نسبت به علفکش اکسادیارژیل بیشتر بود، به عبارت دیگر ریشه خزر دارای حساسیت بیشتری به اکسادیارژیل نسبت به بوتاکلر بود.

کلیدواژه ها:

رقم ، علفکش ، دز ، ریشه ، ساقه