ارائه مدلی جهت ارزیابی رابطه بین توسعه برنامه درسی حرفه ساز با توانایی کارآفرینی ادراک شده مبتنی بر میانجی گری امید تحصیلی ( مورد مطالعه، دیدگاه دبیران مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان)

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین توسعه برنامه درسی حرفه ساز با توانایی کارآفرینی ادراک شده بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان تشکیل داده اند. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که بطور تصادفی از بین نواحی 2، 3 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان تعداد 320 نفر برای پژوهش انتخاب شدند. روش تجزیه وتحلیل داده ها، آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادله ساختاری بوده است. ابزار پژوهش سه دسته بودند که عبارتند از 1. پرسشنامه محقق ساخته توسعه برنامه درسی حرفه ساز 0/92 = α و 2. پرسشنامه محقق ساخته توانایی کارآفرینی ادراک شده 0/87 = α و 3. پرسشنامه محقق ساخته امید تحصیلی 0/89 = α برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادله ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج پژوهش نشان داد، بین مؤلفه های توسعه برنامه درسی حرفه ساز با توانایی کارآفرینی ادراک شده رابطه معناداری وجود دارد. نیز امید تحصیلی، رابطه بین توسعه برنامه درسی حرفه ساز را با توانایی کارآفرینی ادراک شده، میانجی گری کرده است. همچنین نتایج پژوهش بر اساس شاخص های مدل معادله ساختاری، نشان داد ، شاخص GFI برابر با 0/95، شاخص AGFI برابر با 0/93، AGFI برابر با 0/248 ، X2 برابر با 252/46 بوده که حاکی از برازندگی مدل می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه برنامه درسی حرفه ساز ، توانایی کارآفرینی ادراک شده ، امید تحصیلی