ارزیابی تناسب روش مورا وارسون جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش درزاگرس مرکزی(استان چهارمحال وبختیاری)

با توجه به توسعه روزافزون عملیات عمرانی از جمله جاد هسازی، احداث تأسیسات آبی خاکی همچون سدها، مخازن، تون لها و ... نیاز به ایجاد روشهای آمایش سرزمین متناسب با مناطق مختلف بیش از پیش احساس م یگردد. یکی از مخاطرات عمده در مناطق کوهستانی ایران وقوع انواع ناپایداریهای طبیعی بویژه زمین لغزشها م یباشد. در استان چهارمحال وبختیاری باشرائط زمین شناختی و جغرافیایی خاص زاگرس در دو دهه اخیر و بویژه پس از آغاز و احداث عملیات اجرایی دو جاده شهرکرد- ایذه و شهرکرد- مسجدسلیمان شاهد وقوع انواع حرکات تود های بوده ایم. تاکنون مشخصات بیش از ٢٥٠ مورد لغزش دراین منطقه ثبت گردیده است. امروزه درنواحی مختلف دنیا محققین زمین شناس ازشیوه های تجربی متنوعی جهت تفکیک مناطق مستعد ناپایداری دامنه وبه ویژه زمین لغزش استفاده می کنند. یکی ازمعتبرترین وکارآمدترین این روشها توسط موراووارسون ارائه شد. باتوجه به شباهتهای اقلیمی وزمین شناختی زاگرس مرکزی با منطقه تحقیق محققین یادشده ونیز امکان استفاده سریع وآسان متخصصین زمین شناس وغیرزمین شناس، این روش درحوضه دوآب صمصامی درغرب استان چهارمحال وبختیاری موردآزمون وارزیابی دقیق قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که با اندک تغییری درکلاسهای ایجاد شده درنقشه پهنه بندی نهائی به روش مورا- وارسون می توان ازاین شیوه با دقتی حدود ٥٧ درصد درزاگزس مرکزی استفاده نمود.بدین ترتیب این روش جهت بکارگیری درنواحی با مشخصات زمین ریخت شناسی مشابه زاگرس مرکزی کاربرد نسبتا مناسبی دارد. .بااینحال به جهت دراختیار داشتن روشهای مختلف دیگر پیشنهاد می گردد که دقت شیوه های گوناگون پهنه بندی تاحصول به دقتهای بالای ٨٠ درصد بطور دقیق وعلمی مورد واسنجی قرارگیرد.