بررسی نقش عملکرد شغلی انگیزش در ارتقاء بهروری منابع انسانی براساس مدل میچل در سطح سازمان های دولتی شهر اصفهان

نیروی انسانی از مهمترین عوامل راهبردی یک سازمان بحساب می آید که تحت تاثیر عوامل گوناگونی قرار میگیرد که یکی از مهمترین آنها نیروی انگیزش میباشد؛ درواقع انگیزش موتور محرک نیروی انسانی است که عدم توجه کافی به آن سازمان را با چالشهای گوناگونی از جمله کاهش بهره وری مواجه میکند. در این تحقیق بر اساس مدل عملکرد شغلی انگیزش ترنس میچل به سنجش اهمیت و نقش انگیزش پایدار در ارتقای بهره وری نیروی انسانی پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا از نوع توصیفی همبستگی است و جامعه آماری مورد بررسی شامل کارکنان و مدیران سازمان های دولتی شهر اصفهان می باشد که با استفاده از جدول مورگان، جامعه آماری 420 و تعداد نمونه 201 نفر تعیین و بصورت تصادفی انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات 2 پرسشنامه محقق ساخته می باشد که پس از سنجش روایی و پایایی در بین کارکنان و مدیران توزیع گردیده و با استفاده از نرم افزار Spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته است. براساس نتایج حاصله، ارتباط معناداری میان کلیه عوامل سازمانی مدل عملکرد شغلی انگیزش (شامل: آورده های فردی، محتوای شغلی) با بهره وری نیروی انسانی وجود دارد که براساس نتایج تحقیق، بیشترین تاثیر را عامل محتوای شغل بر بهره وری داشته است.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، انگیزش پایدار ، سازمان های دولتی ، محتوای شغل ، مدل ترنس میچل