تکامل ساختاری سامانه گسلی درونه از پالئوژن تا عهد حاضر در منطقه پیس کوه

سامانه گسلی درونه، با طولی حدود ٩٠٠ کیلومتر، به صورت یک گسل تراگذر مرزی، مرز شمالی خرد ورق ایران مرکزی را تشکیل می دهد . تا کنون مطالعات دقیق ساختاری بر روی آن انجام نشده و به ویژه هندسه و ساختار پایانه باختری آن ناشناخته است . به همین علت در این مقاله، تکامل ساختاری پایانه باختری ساماته گسلی درونه در منطقه پیس کوه مورد بررسی قرار گرفته است . به همین منظور کلیه چینها و گسلهای مرتبط با این سامانه گسلی در منطقه پیس کوه م ورد تحلیل قرار گرفته اند . این سامانه گسلی، در پایانه باختری خود در منطقه پیس کوه، به چند شاخه گسلی تقسیم شده و یک پهنه برشی راستالغز چپ بر با راستای شمال خاور - جنوب باختر راتشکیل می دهد. میانگین موقعیت هندسی این پهنه گسلی به صورتN56°E /70°SE گزارش می ش ود که دربردارنده خط خشهایی با میانگین موقعیت10/230 هستند. میانگینن موقعیت هندسی صفحات C موجود در این پهنه برشی، 90°/S27°E بود وساختهای S دارای میانگین موقعیت هندسی 76°/N50°W هستند . میانگین موقعیت هندسی خط لولای چینهای منطقه 7°/S54°W و موقعیت هندسی سطح محوری این چینها N54°E/90° می باشد.