معماری بومی مدل معماری همساز با اقلیم سواحل جنوبی دریای خزر جهت حفظ شرایط آسایش حرارتی

امروزه توجه به معماری همساز با اقلیم و استفاده بهینه از منابع طبیعی در راستای حفظ شرایط آسایش حرارتی مورد توجه طراحان قرار گرفته است.وظیفه یک طراح ایجاد بهترین شرایط ممکن در فضای داخلی ساختمان میباشد. هدف از این تحقیق عبارت است از ارائه مدل معماری همساز با اقلیمدر سواحل جنوبی دریای خزر جهت فراهم آوردن شرایط آسایش حرارتی با حداقل مصرف انرژی. طراحی ساختمان در این مناطق باید به گونهایباشد که تأثیر نامطلوب رطوبت نسبی را بر احساس گرمایی مردم کاهش دهد. در طراحی اقلیمی، شاخص های مناسبی جهت حفظ تعادل حرارتیوجود دارد که بتواند میزان مصرف انرژی را به حداقل برساند. در این تحقیق از شاخص فشار عصبی جهت بررسی آسایش حرارتی و تهیه نقشه هم-آسایش و از شاخصهای زیستاقلیم ساختمانی اوانز ، ماهانی و گیونی جهت تعیین رهنمودهای طراحی اقلیمی استفاده شد. مناطقی که آمار ایستگاههواشناسی آنها در این تحقیق مورد بهرهبرداری قرار گرفت عبارتند از آستارا، انزلی، رشت، لاهیجان، رامسر، نوشهر، آمل، بابلسر، ساری و امیرآباد. درنهایت جهت دستیابی به اهداف طراحی اقلیمی در سواحل جنوبی دریای خزر رهنمودهایی در مورد شکل فضایی و جهت پلان ساختمان، نحوه عایق-بندی و ابعاد و موقعیت بازشوها، موقعیت سایبان ها، نوع مصالح مناسب در دیوارها و بام، طراحی داخل ساختمان و ایجاد تهویه و سایر موارد ارائه شد.نتایج حاصل از شاخص های مورد استفاده بیانگر بهبود شرایط آسایشی داخل ساختمان با رعایت اصول طراحی اقلیمی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، طراحی اقلیمی ، آسایش حرارتی ، سواحل ، دریای خزر