بهبود شرایط آسایش حرارتی در شهر با استفاده از المان های طبیعی (نمونه موردی شهر تهران)

همواره این تفکر در بین مردم وجود دارد که ویژگی های حرارتی یک منطقه تنها به شرایط اقلیمی و تغییرات فصلیآن وابسته است؛ در صورتی که عوامل دیگری نیز می تواند در بهبود و یا تقلیل سطح آسایش حرارتی موثرباشد. ازجمله این عوامل می توان به هندسه شهری، پوشش گیاهی و عناصر آبی موجود در سطح شهر اشاره کرد. تاثیرمفیدپوشش گیاهی و واحد های آب بر دمای شهر و آسایش حرارتی در بسیاری از مطالعات گذشته به صورت تجربی ومدل سازی با نرم افزارهای مختلف صورت گرفته است .تحقیق پیش رو به بررسی تاثیر این عوامل در فضای شهریمی پردازد. در این راستا یک منطقه شهری در اقلیم گرم و خشک واقع در شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب وتوسط نرم افزار ENVI-MET مدلسازی شده است. در این بررسی 12 فرضیه مختلف از جمله تغییر ارتفاع آب،تراکم ساختمانی و نوع پوشش گیاهی مورد بررسی قرارگرفت. نتایج حاکی از آنست که استفاده بیشتر از پوششگیاهی و بکارگیری بام سبز در نزدیکی عناصر آب دمای هوا را در حدود 1 درجه کاهش میدهد، ولی از طرف دیگرباعث افزایش رطوبت هوا می شود که در اقلیم گرم و مرطوب به عنوان معضل شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، دمای هوا ، پوشش گیاهی ، فضای شهری ، اقلیم گرم و خشک