ارائه راهکارهای پیشنها دی برای مسکن مهر به منظور تقویت احساس تعلق ودلبستگی افراد به این شهرک ها

امروزه عدم وجود احساس تعلق افراد به خانه و شهرک های ساخته شده، یکی از معظلات بزرگ اجتماعی می باشد که عواقب خطرناکی به دنبال دارد. با توجه به ضرورت و اهمیت رابطه بین دلبستگی انسان و محیط و مطرح شدن بحث روانشناسی محیط به عنوان علوم نوینی که از قرن بیستم مورد توجه قرار گرفته و نقش آن به عنوان نگاهی نو به معماری در دهه اخیر در طراحی معمارانه بسیار موثر بوده است، هدف از این مقاله نقد وبررسی پروژه های مسکن مهر موجود به عنوان یکی از مواردی که عدم وجود رابطه منطقی بین عناصر سازند ه این شهر ک ها وایجاد احساس تعلق در ساکنین، منجر به بروز مشکلات جبران ناپذیری خواهد شد، بوده است. فرضیه تحقیق بیان کرد راهکارهایی چون مکان یابی مناسب، تنوع بصری و تقویت فضاهای جمعی، در بهبود کیفیت زندگی و افزایش تعلق پذیری افراد به این شهرک ها اثر بخش خواهد بود. نتایج تحقیق نشان داد ارائه این راهکار ها، نقش مهمی در تقویت احساس تعلق ودلبستگی افراد به محل سکونت آنها داشته و در حل مسئله بحران هویت در این شهرک ها مؤثر می باشد

کلیدواژه ها:

مسکن مهر ، فضای جمعی ، احساس تعلق ، دلبستگی به مکان ، امنیت