معماری اکوتوریسم : بازشناسی نقش معماری پایدار در توسعه گردشگری زیست محیطی

طی سال های اخیر جوامع مختلف به خوبی از تاثیری که بر محیط پیرامونشان می گذارند آگاهی یافته و در صدد بر آمده اند تا آسیب های وارده را جبران نموده و در حفاظت از محیط زیست خود بکوشند. بنابراین جامعه جهانی رویکردی خاص به محیط طبیعی و فرهنگ استفاده از آن و دوستدارانش بویژه علاقمندان به طبیعت پیدا کرده است. از سوی دیگر با توسعه شهرنشینی در دهه های اخیر و برای فرار از قید و بندهای زندگی درجوامع مدرن، مردم بیش از پیش در جستجوی تجربه مکان های بکر وطبیعی هستند که این فرصت برای آنها از طریق گردشگری فراهم می شود . با رشد صنعت گردشگری، گردشگری زیست محیطی به یک گزینه اصلی بدل شده است.گردشگری زیست محیطی یک مسافرت مسئولانه به منابع طبیعی نسبتا دست نخورده با هدف لذت بردن از طبیعت و هر پدیده فرهنگی همراه با آن، چه در گذشته و چه در حال است که موجب حفاظت و تقویت منابع شده و دارای تاثیرات منفی اندکی است و باعث فعال شدن جوامع محلی می شود. گردشگری زیست محیطی در صنعت گردشگری موازی با جنبشی در معماری تحت عنوان معماری پایدار شکل گرفته است. معماری پایدار طی سال های اخیر هم به خوبی تعریف شده و هم مورد اجرا و بهره برداری قرار گرفته است، بنابراین با توجه به مستندات موجود نیاز به پرداختن دراین مقوله نیست وتنها اشاره مختصری به مفاهیم کلی آن شده است. آنچه در این مقاله مورد توجه قرارگرفته مفهوم اکوتوریسم، رابطه اکوتوریسم با معماری و معماری پایدار است. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی در راستای نبیین نقش معماری در اکوتوریسم و رسیدن به مفهوم تقریبا جدیدی تحت عنوان معماری اکوتوریسم ، ارائه می دهد و و به واکاوی این پرسش اساسی که آیا چنین مفهومی عملا دست یافتنی است یا این که تنها در حد یک برنامه می تواند در معماری پایدار واقع شود، می پردازد و در همین راستا نقش معماران در برنامه ریزی اکوتوریسمی قابل دسترس برای همگان و درعین حال ایجاد تعاملی هماهنگ بین دسترسی بیشتر مردم به محیط های طبیعی و حفاظت و جلوگیری از تخریب محتمل ناشی از این همگانی شدن را بررسی می کند.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، معماری پایدار ، اکوتوریسم معماری ، گردشگری زیست محیطی