بررسی روش های بهره برداری از انرژی زمین گرمایی و سابقه آن در ایران

منابع انرژی بر روی زمین محدود هستند. این انرژی ها مانند نفت، گاز، زغال سنگ، برق آبی، انرژی هسته ای ، انرژی خورشیدی و انرژی باد و ... می باشند. بالاخره روزی همه چاه های نفت خشک خواهند شد، همه منابع گاز و زغال سنگ خالی خواهند شد. استفاده از انرژی آب و باد در همه نقاط کره زمین میسر نخواهد بود. استفاده از انرژی خورشیدی و انرژی هسته ای هزینه زیاد دارد پس چه باید کرد؟ یکی از این منابع خود کره زمین است، دل زمین بسیار گرم است و اگر ما بتوانیم به این گرما دست یابیم در واقع به منبع عظیمی از انرژی دست یافته ایم. این انرژی را انرژی زمین گرمایی می نامند. انرژی زمین گرمایی انرژی تجدیدپذیری است که از گرمای گدازه ها و تخریب مواد رادیواکتیو در اعماق زمین به دست می آید. این انرژی در چهار گروه اصلی گدازه های آتشفشانی، هیدروترمال، تخته سنگ های داغ و خشک و لایه های تحت فشار طبقه بندی می شود. این تحقیق بر آن است تا با روش تحلیلی به بررسی روش های بهره برداری از انرژی زمین گرمایی و سابقه آن در ایران (در قالب فعالیت های گذشته و جدید) بپردازد. با انجام روند پزوهش یافته های تحقیق نشان می دهد که مطالعات ژئوترمال در ایران سابقه ای طولانی دارد و پتانسیل عمده آن در دو ناحیه دماوند و خوی-ماکو می باشد. اما نبود سیاست گذاری های کلان در زمینه به کار گیری انرژی های تجدیدپذیر، فقدان تکنولوژی مناسب در خصوص حفاری عمیق، مهندسی مخازن، ساخت و نیز بهره برداری از نیروگاه های ژئوترمال و بالاخره وجود رقیب سرسخت منابع ارزان سوخت های فسیلی ، بهره برداری از پتانسیل های مزبور کماکان جدی گرفته نشده است. حال انتظار می رود در افق 2020 با عنایت به لزوم افزایش ظرفیت نصب شده نیروگاهی 29000 مگاواتی فعلی به 90000 مگاوات برسد، به کارگیری انرژی ژئوترمال حداقل در نواحی شمال غربی کشور می تواند به عنوان گزینه ای به منظور تغییر کاربری سوخت های فسیلی مطرح گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی گرمایی ، انرژی های تجدیدپذیر ، انرژی ژئوترمال در ایران ، مشکین شهر