دریابی ماکزیمم قدرت انرژی باد بر پایه کنترل منطق فازی مبتنی بر روش تیه نوردی

این مقاله بر روی بهینه سازی سیستم های کنترل تعقیب توان باد به منظور کسب حداکثر نیروی باد در سیستم تولید متمرکز شده است. در این کار، یک مدل شبیه سازی مکانیکی برای سیستم تولید نیرو در توربین بادی با سرعت متغیر ایجاد شده است. سیستم شامل یک توربین بادی با سیستم انتقال الزامی، و یک ژنراتور سنکرون با مغناطیس دائمی و سیستم کنترل برداری آن است. یک کنترل فازی جدیدمبتنی بر روش تپه نوردی برای کنترل تعقیب توان پیشنهاد و استفاده شده تا نیروی باد را برای سیستم تحت شرایط مختلف بهینه نماید. دو روش فعلی کنترل تعقیب توان، روش کنترل نسبت سرعت نوک و روش کنترل بدون حسگر سرعت، نیز در مورد سیستم نیروی باد استفاده شده اند. شبیه سازی رایانه ای با یک سیستم تولید برق بادی 5 کیلووات انجام شده است. نتایج حاصل از روش کنترلی پیشنهادی با نتایج به دست آمده از دو روش موجود مقایسه شده اند. نشان داده شده که روش پیشنهادی به طور کلی بهتر از دو روش موجود بوده است. به خصوص زمانی که نقطه کاری دور از نقطه حداکثر قرار دارد. روش کنترل پیشنهادی زمانی که نقطه کاری نزدیک به نقطه پیک است دارای مشخصه قابل قیاسی با روش های موجود می باشد. روش کنترل فازی پیشنهادی از نظر محاسباتی کارآمد بوده و به راحتی می تواند در زمان واقعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توان بادی ، سیستم کنترل ، روش تپه نوردی ، نسبت سرعت نوک ، کنترل فازی