رمزگشایی معماری پایدار در اصول معماری ایران از دیدگاه استاد پیرنیا

مفاهیم و اصول معماری ایران و مفاهیم معماری پایدارر مشابهت هایی دارند که قابل بررسی است. اصولی که استاد محمد کریم پیرنیا برای معماری ایران تعریف کرده است)مردم واری، پرهیز ازبیهودگی، نیارش، خودبسندگی و درون گرایی( نیز با مفاهیم و اصولمعماری پایدار هماهنگی دارد. چه به عنوان عمل خلق فضای انسانی و ،» معماری پایدار « مفهوم تنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی و چه به عنوان محصول اینفرآیند، همواره با محیط پایدار درآمیخته و در یک چهارچوب کلی تعبیر » خلق محیط پایدار انسان ساخت « می توان آن را به معنای کرد. نیل به پایداری محیط کالبدی انسان ساخت به عنوان بخشی ازمحیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در گرو برقراری حالت تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست. پویایی این تعادلدر نحوه پاسخ گویی و کنش مندی محیط کالبدی به خواست ها و نیازهای کاربران و نیز شرایط متغیر محیط فراگیر است. در پایان این نوشتار طی یک بررسی تطبیقی ،به مقایسه مفاهیم،اصول و ویژگی های معماری ایرانی با معماری پایدار پرداخته شده است. حاصل این بررسی تطبیقی دستیابی به مفاهیم و ویژگی های مشترک است که قابل کشف و بازشناسی است؛ استخراج این اصول وویژگی های پایدار از تاریخ معماری ایرانی، رهیافت های نظری وحتی گاهی روش های کاربردی را برای معماران معاصر ایرانی به ارمغان خواهد آورد که با تکیه بر چنین تجربیاتی می توان هممعماری پایدار را با معماری بومی و ایرانی تبیین کرد و هم هویت از دست رفته معماری اصیل ایرانی را دوباره بازیابی نمود

کلیدواژه ها:

اصول معماری ایران ، پایداری ، معماری پایدار ، اصول معماری پایدار