بررسی آموزش معماری در ایران

ذهن مشغولی اصلی این نوشتار، آموزش معماری در ایران است. دراین که جملگی وجوه و مراتبی که برای معماری ذکر می شود بطور عام با شرایط و ویژگی های خاص خود نیازمند آموزش هستند،تردیدی وجود ندارد. اما با عنایت به بارزه های مختلفی که برای آموزش رشته های مختلف هنری، فنی، فلسفی، علوم اجتماعی و سایر رشته هایی که معماری از آنها متاثر است وجود دارد،قاعدتاً آموزش معماری ضمن آن که تلفیقی مناسب از ویژگی هایآموزشی رشته های فوق را طلب می نماید، باید بتواند روشی مستقل را به گونه ای اتخاذ و انتخاب نماید که در آن نحوه و میزان تاثیر و نقش این رشته ها در شکل گیری معماری مشخص وتعریف شده باشد. به این ترتیب جنبه ها و ساحت های وجودی مختلف جملگی عناصر دخیل در آموزش شامل استاد، منابع، دانشجو، محیط آموزشی و ... به نحو موثری در آموزش معماریایفای نقش می نمایند. نوشتار حاضر پس از اشاراتی به تعریف معماری، تاریخچه معماری، روش های آموزش و نقایص آموزش معماری در ایران، برخلاف اکثر دیدگاه ها که مسئله را متوجهدانشکده ها و مدیران می داند، بر این اعتقاد است که در دانشگاه های معماری ایران اندیشه معماری تدریس نمی شود و وقتی اندیشه ای در کار نباشد، خلاقیت عاملی گمشده در آموزش معماری است. مشکل اصلی آموزش معماری در ایران، به فرهنگ امروز ما ایرانیان باز می گردد

کلیدواژه ها:

معماری ، آموزش ، فرهنگ