اولویت بندی نقاط حادثه خیز شهری با بکارگیری روش های تحلیل خطی و آماری کلاسیک (مطالعه موردی: شهر مشهد)

امروزه روش های گوناگونی به منظور تحلیل داده های تصادفات برای شناسایی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز وجود دارند.هدف از شناسایی این نقاط، معرفی مکان هایی با نرخ بالای حادثه و ارائه راهکارهایی برای افزایش ایمنی آنهاست. در این تحقیق با استفاده از روش های تحلیل خطی و آماری کلاسیک با محوریت داده های حوادث سعی در تعیین و اولویت بندی نقاط حادثه خیز ترافیکی شهر مشهد به عنوان مطالعه موردی گردید و همچنین به مقایسه این دو روش پرداخته می شود. تعیین نقاطی با بالاترین پتانسیل حادثه خیزی و با استفاده از پارامترهای متفاوتی از قبیل تعداد تلفات و خسارات و تعداد تصادفات خسارتی بکار می روند. در کنار بررسی نقاط حادثه خیز براساس آرشیو داده های تصادفات، نقاط حادثه خیز محتمل نیز تشریح شده و نقاط با پتانسیل بالای حادثه خیزی تعیین گردید. هدف اصلی این تحقیق، تاکید بر اهمیت استفاده از معیارها، به غیر از تعداد کلی تصادفات به منظور تشریح مکان های حادثه خیز بوده و همچنین انتخاب روشی مؤثر برای اولویت بندی نقاط حادثه خیزبرحسب شدت و نوع تصادف است. از نتایج این تحقیق می توان به تصمیم گیری در رابطه با ایجاد راهکارایی به منظور ارتقای ایمنی این نقاط در شهر مشهد اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

روش تحلیل خطی ، روش آماری کلاسیک ، تصادف ترافیکی ، نقاط حادثه خیز ، نقطه حادثه خیز محتمل