بررسی رابطه ی بین هویت قومی و توسعه ی اجتماعی در ایران

بررسی رابطه ی بین دو مقوله ی توسعه ی اجتماعی و هویت قومی در ایران با توجه به تنوع قومی، فرهنگی و ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ژئوپولتیکی خاصی که در منطقه ای خاص تر (خاورمیانه) وجود دارد، نیازمند واکاوی تمامی گویه های تأثیر گذار هر مقوله بر دیگری است، چرا که نگاه دقیق و عالمانه به توسعه ی اجتماعی بدون توجه به مسئله ی قومیت و هویت قومی در ایران چرخیدن در دور باطل توسعه نیافتگی و شکاف و گسست در هویت یکپارچه ملی است. زدودن نگاه تمرکز گرایانه، با توجه به تعدد و تنوع گروه های قومی در ایران و بدون شک تأثیر گذاری سیاست های نخبگان قومی هویت های قومی و منطقه ای همجوار و نگرش کشورهای سلطه جو امکان پذیر نیست. گرچه اقوام موجود در ایران با سابقه ی تمدن هزاران ساله جزء ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این مرزوبوم محسوب می شوند، و مانند دیگر کشورها مهاجر قومی محسوب نمی شوند، ولی چند گونگی زبانی، نژادی، قومی و مذهبی حکایت از پیچیدگی ساختاری نیاز های این قوم د ارد که با نگاهی تمرکز زدا و کلان نگر به همه ی لایه های اجتماعی و تسوعه و معنای عام کلمه که قطعاً توسعه ی اجتماعی را هم در خود دارد، می تواند لایه های هویت ملی را تقویت نمد. محقق بر آن است با توجه به ماهیت پژوهش که به صورت کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود، تحلیل محتوا و بررسی تطبیقی دیدگاه های نظریه پردازان و همچنین تلفیق دیدگاه های کهن گرایان و نوگرایان در باب هویت قومی و نظریه نوسازی اجتماعی در بحث توسعه ی اجتماعی به یک چارچوب نظری مشخص در این خصوص دست یابد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه ی اجتماعی ، هویت ، هویت قومی ، نوسازی اجتماعی ، هویت ملی