مقاومت الکتریکی بتن با نسبت مختلف آب به مواد سیمانی

بررسی مقاومت ویژه الکتریکی بتن به عنوان یک معیار جهت بررسی پایایی بتن آرمه در برابر خوردگی میلگرد در اثر نفوذ یون کلرید، حملات سولفاتها، دیگر یونهای مخرب و انبساط زا و غیره یکی از ویژگی های خاص بتن می باشد که در چند دهه اخیر با پیشرفت چشمگیر علوم تکنولوژی بتن مورد توجه قرار گرفته است با این وجود تحقیقات بسیار کمی در زمینه بررسی معیارهای تغییر مقاومت ویژه الکتریکی و اثرات آن بر پایایی بتن صورت پذیرفته است. یکی از روش های بررسی مقاومت ویژه الکتریکی توسط دستگاه Impedance Spectroscopy بر روی نمونه های بتنی کاملا اشباع در آب می باشد که به دلیل سهولت شیوه اجرایی و ساخت دستگاه و ابتداع تقریبی این روش در کشورمان، در این پژوهش با ساخت چند نمونه مکعبی بتنی 10*10m به بررسی معیارها و پارامترهای تاثیرگذار بر مقاومت ویژه الکتریکی بتن از جمله مواد تشکیل دهنده بتن، توسط دستگاه مذکور برای دو محیط عمل آوری شامل: عمل آوری بتن ها در آب معمولی و عمل آوری نمونه های بتنی در محیط سولفاته (محلول سولفات سدیم 5%) به صورت آزمایش عملی بر اساس ضوابط استانداردهای ملی صورت می گیرد. نتایج نشان می دهد که با کاهش نسبت آب به مواد سیمانی درصد جذب آب کوتاه مدت یک ساعته و بلند مدت 48 ساعت نمونه های بتنی خشک شده در اون در دمای 105درجه سلسیوس کاهش یافته که این کاهش در نمونه ها با آب به مواد سیمانی زیر 0/3 محسوس می باشد.

کلیدواژه ها:

مقاومت ویژه الکتریکی ، بتن ، آب نرمال سیمان ، WC ، شرایط محیطی