نقش فضای سبز در کاهش الودگی صوتی در فضای شهری با رویکرد به توسعه پایدار

آلودگی صوتی یکی از معضلات شهر امروزی است که ماشین و فعالیت آن یکی از عوامل اصلی بروز این مشکل است. آلودگی صوتی، اثرات زیان باری بر روی انسان می گذارد که از جمله آن می توان به اختلال در خواب، اختلال در تمرکز و... اشاره نمود. در ایران فضای سبز هنوز جایگاه مناسب خود را در برنامه ریزی وطراحی شهری نیافته است به همین دلیل اصولا جدی گرفته نمی شود معمولا در پایان طراحی سطوحی که بدون استفاده مانده اند معمولا به فضای سبز اختصاص می یابند تاکنون برای کنترل و کاهش آلودگی صوتی تدابیری اندیشیده شده است که بهطور نسبی در کاهش آلودگی صوتی موثرند. امروزه در شهر ها وجود سر و صدا چه ناشی از صدای اتومبیل ها و چه در اثر فریاد چرخ های مناطق صنعتی و کارخانه ای امروزه به حدغیرقابل تحملی رسیده است و یکی از عوامل عصبی بودن و نقصان تمرکز فکری شهرنشین ها نیز وجود همین سر وص دای مداوم است گیاهان می توانند تا حدی از گسترش سر و صدا جلوگیری بکنند و در مقایسه با دیوارهای صوتی از نظر قیمت ارزانتر تمام می شود و تقلیل صدا بوسیله درختان و درختچه ها بخصوص در فرکانس های 1000 تا 11000 هرتز بسیار موثرند در اینحال می توان شدت سر و صدا را تا حد 10 فن کاهش داد این مقدار برابر است با شدتی مساوی با نصف صدای اصلی، انتخاب نوع درخت و درختچه نیز در شدت تقلیل صدا موثر است این پژوهش برگفته شده از مطالعات کتابخانه ای است که سعی در بررسی چگونگی کاهش آلودگی صوتی بسویله فضای سبز دارد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، آلودگی صوتی ، ش هر سبز ، توسعه پایدار ، فضای شهری