مدیریت خطر زمین لرزه در بافت تاریخی شهری؛ نمونه موردی: محله چرخاب اردکان

خسارت های بافت های تاریخی خشتی جهان و ایران در برابر سانحه زمین لرزه، چالشی را در جهت کاهش خطرپذیری و آسیب پذیری طلب کرده است. از سوی دیگر مداخله در بافت همواره با مسأله حفاظت همراه بوده است و اهمیت این مسأله در برابر مداخلات ایمنی در برابر بحران هایی نظیر زلزله دو چندان می شود.در این تحقیق با روش توصیفی –تحلیلی و انتخاب محله چرخاب شهر اردکان؛ به ارائه شاخص های موثر در ایمنی بافت خشتی در راستای نظریه های ایمن سازی لرزه ای می پردازد. در نهایت به این نتیجه می رسد که بهترین و پاسخگوترین راه حل در طرح های ایمنی بافت های خشتی با توجه علم کنونی و تجربیات جهانی، رویکرد حفاظت در نقش پدافندی غیرعامل برای بلوک فرضی و با تأکید بر فضاهای جمعی بافت می باشد و می بایست پیوستگی ساختارهای حفظ شده در طی سالیان با کمترین مداخله حفظ گردند. در این میان نقش مردم ساکن در قبل از سانحه و به خصوص پس از سانحه در راستای حفاظت بسیار اهمیت می یابد که خود در گروی شاخص های علاقه و عرقیت به بافت و همگام با آگاه سازی و در نهایت آموزش؛ صورت خواهد پذیرفت

کلیدواژه ها:

حفاظت ، زمین لرزه ، مدیریت خطر ، بافت تاریخی ، اردکان