تحلیل عملکرد بالچه های آئرودینامیکی در قطارهای پر سرعت

در قطارهای سرعت بالا در کنار ترمزهای معمولی می توان از ترمزهای هوایی که دارای مزایایی چون قابلیت اطمینان بالای این سیستم، عملکرد مناسب در سرعت های بالا، جبران نقص ترمزهای چسبان و اصطکاکی، عدم سایش (نسبت به ترمزهای کفشکی و دیسکی ) نسبت به ترمزهای چسبان و اصطکاکی و عدم نیاز به تغییرات اساسی در ساختار بوژی و سیستم تعلیق ثانویه نسبت به دیگر ترمزهای غیر چسبان و غیره نیز استفاده نمود. در این مقاله به بررسی مشخصات ترمزهای آیرودینامیکی به منظور بهتر کردن عملکرد این نوع ترمزها در زمینه نیروهای آئرودینامیکی پرداخته و به تحلیل سیالاتی پنل ها به منظور یافتن شکل بهینه ی قابل اجرا برای ماکزیمم نمودن نیروی درگ آئرودینامیکی پرداخته می شود. در هنگام عمل ترمزگیری، ترمزهای هوایی به گونه ای طراحی می شوند که عمل ترمز گیری را با افزایش نیروی درگی که به صفحات موجود در بالای قطار وارد می نمایند، انجام دهند. این صفحات به دلیل سد کردن جریان هوا و تفاوت ایجاد شده بین فشار جلو و پشت این صفحات یک نیرویی مقاوم عمودی روی صفحات ایجاد می کنند که این باعث ایجاد نیروی ترمزگیری می گردد.